- opatrzyć się
- сов.1) прие́сться, пригляде́ться; надое́сть
sukienka szybko jej się opatrzyła — пла́тье ей бы́стро надое́ло
2) w co, czym уст. запасти́сь чемSyn:spowszednieć 1), zaopatrzyć się 2)
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
opatrzyć się
Смотреть что такое "opatrzyć się" в других словарях:
opatrzyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk VIIa, opatrzyć siętrzy się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} stracić walor nowości, przestać być atrakcyjnym, spowszednieć, znudzić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czerwony płaszcz wkrótce się opatrzył. Po miesiącu mogą się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opatrzyć — dk VIb, opatrzyćrzę, opatrzyćrzysz, opatrz, opatrzyćrzył, opatrzyćrzony opatrywać ndk VIIIa, opatrzyćruję, opatrzyćrujesz, opatrzyćruj, opatrzyćywał, opatrzyćywany 1. «wykonać zabiegi potrzebne do tego, żeby zapewnić czemuś dobre funkcjonowanie;… … Słownik języka polskiego
postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… … Słownik języka polskiego
wstawić — dk VIa, wstawićwię, wstawićwisz, wstaw, wstawićwił, wstawićwiony wstawiać ndk I, wstawićam, wstawićasz, wstawićają, wstawićaj, wstawićał, wstawićany 1. «umieścić (coś) wewnątrz czegoś, w czymś; umieścić (coś) wewnątrz czegoś w pozycji stojącej,… … Słownik języka polskiego
rana — ż IV, CMs. rananie; lm D. ran 1. «uszkodzenie ciała człowieka lub zwierzęcia w jakimś miejscu, polegające na przerwaniu tkanek głębiej leżących lub otwarciu jam ciała» Lekka, powierzchowna, otwarta, śmiertelna rana. Rana cięta, kłuta, tłuczona,… … Słownik języka polskiego
zaopatrzyć — dk VIb, zaopatrzyćrzę, zaopatrzyćrzysz, zaopatrzyćpatrz, zaopatrzyćrzył, zaopatrzyćrzony zaopatrywać ndk VIIIa, zaopatrzyćruję, zaopatrzyćrujesz, zaopatrzyćruj, zaopatrzyćywał, zaopatrzyćywany 1. «dostarczyć coś, zwłaszcza coś pożądanego,… … Słownik języka polskiego
naznaczyć — dk VIb, naznaczyćczę, naznaczyćczysz, naznaczyćznacz, naznaczyćczył, naznaczyćczony naznaczać ndk I, naznaczyćam, naznaczyćasz, naznaczyćają, naznaczyćaj, naznaczyćał, naznaczyćany 1. «opatrzyć coś jakimś znakiem, piętnem, znamieniem itp.;… … Słownik języka polskiego
skaleczenie — n I 1. rzecz. od skaleczyć. 2. lm D. skaleczenieczeń «miejsce skaleczone, lekka, niegroźna rana» Opatrzyć skaleczenie. skaleczenie się rzecz. od skaleczyć się … Słownik języka polskiego
zranienie — n I 1. rzecz. od zranić. 2. lm D. zranienieeń «miejsce zranione; rana» Zdezynfekować zranienie. Opatrzyć zranienia. zranienie się rzecz. od zranić się … Słownik języka polskiego
odnośnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} znak graficzny w postaci gwiazdki, cyfry lub litery umieszczony w tekście najczęściej za i nieco powyżej jakiegoś wyrazu, odsyłający… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
etykieta — ż IV, CMs. etykietaecie 1. blm «ustalony i obowiązujący sposób zachowania się w pewnych środowiskach (na dworach monarchów, w kołach dyplomatycznych itp.); formy towarzyskie, ceremoniał» Ścisła etykieta. Dworska, wojskowa etykieta. Przepisy,… … Słownik języka polskiego
